Petra & Sieger

Vrijdag de 13e… Er zijn een hoop mensen die er toch even bij stilstaan zo’n dag. Die éxtra voorzichtig zijn als ze óók nog een zwarte kat tegenkomen of ruim om de ladder heen lopen die hun weg blokkeert op deze dag. Dit alles geldt niet voor Petra & Sieger. Zij omarmen dit ‘ongeluksgetal’ en hebben het omgedraaid tot hun geluksgetal. Een fraai staaltje omdenken! Maar ook zo logisch, want sinds het allereerste begin zijn alle vrijdag de 13e die zij samen doorbrachten bijzonder. En deze dag zou hier tot nu toe het toppunt van zijn.

Al op tijd in de ochtend werd ik verwacht bij het ouderlijk huis van Petra om de voorbereidingen voor de dag vast te leggen. Huize de zoete inval leek het wel wat zorgde voor een gezellige, soms ietwat chaotische sfeer. Genoeg afleiding om de eventuele zenuwen vooralsnog te onderdrukken.

Het leuke was dat Petra & Sieger allebei van elkaar niet wisten wat ze zouden dragen deze dag. Dat maakt de eerste blik nog zo veel leuker bij een bruidspaar. Na deze verrassing bij de voordeur onder het toeziend oog van veel familie en vrienden zijn wij samen op pad gegaan voor de reportage. Sightseeing Reitdiepdal! Rondrijden en stoppen op leuke plekken om foto’s te maken. Het Reitdiepdal is sowieso prachtig en als je er ‘iets’ mee hebt zoals vooral Sieger dat heeft dan geeft het alleen maar meer een eigen draai en vertrouwd gevoel om daar de foto’s te maken. En Petra? Petra is wellicht de meest goedlachse bruid die ik ooit heb gefotografeerd. Wat een lol kun je met haar hebben. Het spat echt van hun reportage af. Zowel op de dag zelf als tijdens het bewerken en samenstellen van het album verscheen er weer een glimlach op mijn gezicht bij haar lachbuien. 🙂

Vrijdag de 13e 2018 was een prachtige dag, ik hoop dat er nog veel meer van deze gelukkige “ongeluksdagen” voor Petra & Sieger komen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.