Jelle & Anouk

Een cadeautje waar ik niet meer op gerekend had. Dat was de trouwreportage van Anouk & Jelle die ik mocht maken. Tóch nog een trouwreportage maken in 2021 nadat zoveel huwelijken verzet of tot nader order uitgesteld waren. Op het moment dat het de goede kant op ging met de geldende maatregelen hebben Anouk & Jelle besloten toch te gaan trouwen. En zo hadden ze in 8 weken tijd hun dag gepland. En wat voor dag! Met een aardig strakke planning, vroeg op en een aardige autorit.

Vroeg in de ochtend begonnen we op de boerderij van Anouk & Jelle waar de bovenverdieping voor Jelle was en Anouk zich op de begane grond voorbereidde. Na de first look hebben we bij hen op de boerderij foto’s gemaakt. In het prachtige wijdse landschap, tussen de koeien en in de schuur. Koeien zijn sowieso prachtig, maar deze dames werken echt fantastisch mee, of niet helemaal, wat juist mooie plaatjes opleverde! En na een kop thee in de auto op weg naar Sneek. Hier komt Jelle vandaan en zijhouders wonen daar nog steeds op een boerderij. Ook daar hebben we foto’s kunnen maken voordat we naar het gemeentehuis van Sneek vertrokken. Een prachtig, sfeervol gemeentehuis. Mooie momenten waren er met oma die er door omstandigheden niet bij kon zijn maar door FaceTime toch een beetje bij was. Zoals gezegd echt een cadeautje deze dag, wat heerlijk om die mooie momenten weer te vangen, erbij te mogen zijn op zo’n dag en een mooie weergave hiervan te maken!

 

 

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.