Jaap & Adri

In september trouwden Jaap & Adri. Deze da was niet alleen voor hen een bijzondere dag. Dat gold ook zeker voor hun dochters Ilse & Demi. Married with children zeg maar! 🙂 Meiden met een leeftijd die de dag heel bewust mee gaan maken en zich dit later nog goed kunnen herinneren.

In de eerdere gesprekken kwamen Jaap & Adri al heel relaxed over. En zo was het ook op de ochtend dat ik bij Adri aan kwam om de voorbereidingen vast te leggen. Er heerste daar thuis een ontspannen en gezellige sfeer. De meiden gingen lekker hun gang, oma en tante kwamen langs voor extra hulp en Adri haar haar en make up werden in tussentijd gedaan. Het is altijd leuk om bij de voorbereidingen aanwezig te zijn. Iedereen kan alvast een beetje wennen aan mij terwijl ik foto’s maak, en als er zoveel activiteit in huis is, dan levert dat veel mooie plaatjes op. Plaatjes waarvan iedereen zelf niet merkt dat ze gemaakt worden. En natuurlijk is het ook leuk voor Jaap om dit achteraf te zien aangezien dit het enige deel van de dag is waar hij niet bij is.

Nadat Jaap zijn dames opgehaald had zijn we eerst naar de manege gegaan. Wat een prachtplek! Af en toe even zoeken naar, en creatief zijn met de plaatsen mét mooi licht, maar ook met veel paardenpoep. Maar het is het allemaal waard geweest.

En vanaf daar op naar herberg de Blankehoeve in Noordlaren. De rest van de dag speelde zich af op deze sfeervolle plek aan de rand van het bos. Waar de hoop er nog even was om buiten te kunnen trouwen gooide regen toch roet in het eten wat dat betreft. Binnen was het wel net zo mooi aangekleed en sfeervol dus ‘roet in het eten’ kun je het eigenlijk niet noemen. Na een hele mooie huwelijksvoltrekking met veel lachen, een traan en geweldige geloftes kon het hele gezelschap alsnog de zon in voor een toost en een heerlijk feest!

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.