Ilse & Arnaud

Het ’trouwseizoen’ is gestart! En Arnaud & Ilse mogen de aftrap doen voor mij. Een  mooie, intieme bruiloft met de kinderen, familie en vrienden. Vorig jaar hebben we met een gezinsshoot al even aan elkaar kunnen wennen en zij aan de manier van fotograferen van mij. Toen was het al heel gezellig. Vandaag tijdens de bruiloft was de sfeer net zo gemoedelijk, gezellig en spontaan als toen. Dat is ook het mooie van fotograferen met kinderen erbij, er gebeurt altijd iets onverwachts, ze gaan hun eigen gang en gaan in op de prikkels onderling en die de omgeving biedt.

Arnaud & Ilse hadden elkaar nog niet gezien, een moment dat we bij hen in de tuin vastgelegd hebben. Hierna zijn we eerst met z’n drieën op pad gegaan voor de reportage in de Notaristuin In Eenrum. Na een tijdje sloten de kinderen zich bij ons aan en hebben we foto’s met z’n allen en van hen gemaakt. Na de reportage vertrokken we in de middag naar Boerderijcafé Mausel. Wat een prachtige locatie om elkaar het Ja woord te geven! Buiten onder de bomen midden tussen de landerijen was een sfeervolle opstelling gemaakt voor de huwelijksvoltrekking. Familie en vrienden stonden Arnaud & Ilse hier op te wachten. Een mooie ceremonie waar ook weer mooie rollen weggelegd waren voor de kinderen.

Midden tussen de landerijen in het hooikoortsseizoen! Je kon de hooikoortspatiënten er zo uitpikken, inclusief bruidegom en ondergetekende. 🙂 Gelukkig gingen we allemaal pas los met traanogen, loopneuzen en niesbuien na de huwelijksvoltrekking, taart & toost en familiefoto’s omdat de buurman toen begon met grasmaaien op het aangrenzende land. Voor mij het moment om in de auto te stappen omdat mijn taak erop zat en dit lieve bruidspaar en hun gezelschap achterliet op deze prachtige plek voor een fijn feest.

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.