Harm-Jan & Elles (deel II)

Twee jaar geleden hadden Harm-Jan & Elles alles uitgedacht en toen kwam C…. Na een paar keer bijschalen van de plannen bleef het minimale over van wat mogelijk was. Een corona proof bruiloft, met minimaal aantal gasten, een drive by corsage punt, alle gasten een borrelplankje mee naar huis zodat ze ’s avonds op Harm-Jan en Elles konden proosten. “Wanneer dit allemaal voorbij is gaan we het overnieuw doen, met kerkelijk huwelijk en een groot feest.” Dat is wat ze meteen zeiden. Maar in twee jaar tijd kan er een hoop veranderen. En waar ik bij andere bruidsparen ook wel andere inzichten zag wat van invloed was op hun trouw- of toekomstplannen veranderde er bij Harm- Jan en Elles ook het één en ander. Abel werd geboren! Maar het voornemen om hun huwelijk nog een keer af te maken met een inzegening én groot feest bleef staan. En zo was het in september tijd voor deel 2 van hun huwelijk. En waar het de vorige keer druilerig was, was het vandaag een prachtige nazomerdag ver in september. Dus ook de zon was bewaard voor deze deel 2. En een gave dag was het, met alles erop en eraan waar ze twee jaar op hadden moeten wachten. ínclusief de leuke (of wellicht uitdagende) stukjes van familie met wedstrijd tom pouce eten, biertje atten, vissen en spijker slaan. En daarna dansen, dansen en nog eens dansen!

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.