Erwin & Lisa

Erwin & Lisa wilden gewoon heel erg graag trouwen. “Ja zeggen, dat papiertje halen, echt altijd samen kunnen zijn.” Eind april was hun trouwdag. Een zogenaamde ‘kleine bruiloft’ met een korte plechtigheid, alleen naaste familie en een hoop eigen creativiteit. Lisa had mij verteld dat ze zelf haar jurk ging maken. Wauw, hoe bijzonder! En vooral dat deze onder grote tijdsdruk gemaakt zou worden want dan presteert ze het beste (haar eigen woorden). 🙂

Wanneer je met zo’n klein gezelschap bent en weinig tijd hebt voor foto’s, dan is het een extra uitdaging om daar het maximale uit te halen; Veel tijd om te wennen aan die fotograaf die om je heen dartelt is er niet. Voor mij is er niet veel tijd om helemaal op te gaan in de familie zoals vaak tijdens een langere dag gebeurt. Maar bij Erwin & Lisa was dat geen enkel probleem. Het voelde meteen vertrouwd. Wat een lol hebben zij samen! Zowel tijdens de huwelijksvoltrekking in het gemeenthuis van Winsum als tijdens het maken van de foto’s bij Aduarderzijl.

Het was kort, maar krachtig én prachtig. En weet je wat misschien wel het allerleukste is? Later dit jaar gaan ze nóg een keer trouwen! Dan zullen ze de zegen over hun huwelijk gaan ontvangen en sluiten ze de dag af met een feest. Een bruiloft in twee delen, in twee verschillende trouwjurken, in twee verschillende jaargetijden. Wat een originele manier om te gaan trouwen!

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.