Eric & Tanja

Op 1 oktober hing de herfst al een beetje in de lucht. Mijn dag startte op de boerderij van Tanja’s ouders. Nadat Eric zijn opwachting gemaakt had zijn we de ‘achtertuin’ van Tanja’s ouders ingegaan: Roegwold. Met de 4wd het hobbelpad over met de fotograaf in de kofferbak op naar de steigers, het riet, het water, de opkomende zon en de harde wind over de open vlakte. Wat een prachtplek! En vanaf Roegwold naar de boerderij van Eric en Tanja waar het grootste deel van de dag plaats zou vinden. Een warm welkom stond Eric & Tanja te wachten van vele buren die deze dag ook niet ongemerkt voorbij wilden laten gaan.

“Wat zijn we blij dat we onze trouwdag zo hebben kunnen doen als we voor ogen hadden.” Wauw, wat een werk hadden Eric & Tanja erin gestoken om van hun eigen boerderij, hun eigen woon- en werkplek een fantastische trouwlocatie te maken! De schuur waar ik een aantal weken eerder nog allerlei materiaal en voorraad in zag staan was nu een sfeervolle feestlocatie geworden met bar, koffiecorner, Photo Booth en zithoekjes rondom vuurtjes. Buiten naast de schuur een prachtig, intiem ingerichte plek om elkaar het ja woord te geven. Waarom ergens anders heen gaan wanneer je al deze mogelijkheden bij huis hebt en ze ook ziet?! Dat was ook de gedachte van Eric & Tanja. En wat het mooie was, je merkt het ook aan de sfeer. Want waar voel je je meer thuis dan thuis? Zó goed gedaan!

 

 

 

 

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.