Ron en Mariska

Ron & Mariska hadden hun reportage al ruim een jaar voor de trouwdatum bij mij vastgelegd. We hadden elkaar in tussentijd een aantal keren gesproken. Leuk, én ook belangrijk omdat dat de mogelijkheid biedt om elkaar wat te leren kennen en voor mij om er achter te komen wat ze van een reportage verwachten.

Ik begon ’s ochtends vroeg bij de schoonheidsspecialiste waar ik een zenuwachtige Mariska aantrof. Terwijl zij later haar liet doen bij de kapper ging ik op weg naar Baflo, naar Ron. En ook Ron had nogal last van zenuwen. Toen hij klaar was met de voorbereidingen konden we dan toch op weg naar Groningen om Mariska op te halen in een vooral voor Ron speciale trouwauto. Nog even diep ademhalen bij de voordeur van Mariska en dan aanbellen. En dan het moment dat ze elkaar zien. Je ziet de zenuwen van beide afvallen. Nu is het klaar…

Klaar voor de rest van de lange dag. Een mooie dag(druilerige dat wel). Die van de ochtend tot en met de kerkdienst in de avond vol gepland stond waardoor hij voorbij gevlogen is. Met de bonus aan het eind van de middag: een ‘droge bui’ zodat we gelukkig toch nog buiten foto’s hebben kunnen maken.

Ron en Mariska hebben net hun album opgehaald. Alles komt terug bij het doorkijken van het album zeiden ze. Het is toch mooi dat ik dat heb mogen maken? Ik hoop dan ook dat er nog heel vaak in gekeken zal worden en dat ze dan terugdenken aan deze speciale dag…

061320-808061320-27061320-829061320-810-2 061320-434-2

061320-427061320-332 061320-127061320-401-2061320-60061320-350061320-855-2061320-31

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.